Gidiþine göz yumdum,
Ardýna bakmadan sessizce giderken,
" Gitme kal! ", demedim-diyemedim,
Ardýndan bir el bile sallayamadým,
Çünkü; biliyordum ki kalsaydýn,
Belki çok mutlu olacaktýn ama,
Bir o kadar da mutsuz,
Hep aklýn bir yerlerde takýlý kalacaktý,
Soru iþaretleri bir matkap gibi,
Beynini delecekti.
Belli etmemeye çalýþacaktýn belki ama,
Buna dayanamayacaktýn,
Ve birgün olduðun yerde kalakalacaktýn,
Acýlar içinde kývrandýðýný görmek,
Bana en büyük ceza olacaktý.
GÝdiþinle ben de gittim ardýndan,
Yüreðim sende þimdi,
Geri ver de diyemiyorum,
Bundan sonra hiç iþime yaramaz ki,
Al sende kalsýn ömür boyunca,
Tutup da çöplüðe atmazsýn nasýl olsa,
Ne farkeder ha bende ha sende kalmýþ,
Ýþime yaramadýktan sonra...
27.07.08
Perihan METÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.