BÝRÝ ANA BÝRÝ YÂR, NE YAPSAYDI BAHTÝYÂR
( Birinci Bölüm )
Aylardan Aðustos’tu, yakýcý güneþ vardý
Pancar tarlasýndaydý, çalýþmakta ýrgatlar
Sancý tuttu Nigâr’ý, duâ edip yalvardý
Irgatlarýn sesine karýþmýþtý feryatlar
Ýþte böyle bir günde, eyledi feryat figân
O pancar tarlasýnda, oðlu geldi dünyaya
Koþuþturdu insanlar, bulamadýlar dermân
Nigâr ana sevindi, gerçek olan hülyaya
Uyanmýþtý bir gece, kabus görüp rüyâda
Irgat dolu traktör, devrildi yürek yakar
Yitirmiþti Haydar’ý, yalnýz kaldý dünyada
Çalýþmak zorundaydý, yoksa ona kim bakar
Ýsteyenleri oldu, hâmileydi o zaman
Tarlada doðan oðlu, adý kondu Bahtiyâr
Ne çok çileler çekti, hayat vermedi aman
Daha çok gençti yaþý, hissetse de ihtiyar
Geçti zaman büyüdü, Bahtiyâr delikanlý
Gülizâr’a tutkundu, herkes bilir, aþikâr
Askerden de dönmüþtü, sevecen, heyecanlý
Elde yok avuçta yok, olmadý hiç isyankâr
Aðanýn oðlunun da onda var iken gözü
Varlýklý ailenin, kýzý idi Gülizâr
Nasýl isteyecekti, nasýl kesecek sözü
Bahtiyar’ýn bahtýna, esecekti bir rüzgâr
Gülizâr’ýn babasý, bir kaç düþmaný vardý
Tarlasýnda yanyana çalýþýrken Bahtiyâr
Tesadüf iþte bu ya, hayatýný kurtardý
Kurþun onu sýyýrdý, kazanmýþtý itibâr
Hiç tereddüt etmedi, istedi verdi kýzý
Ýmkansýz olsa bile, gerçek oldu rüyâlar
Sevdiðine kavuþtu, dindi yürekte sýzý
Yaradan’a þükretti, þükür dedi Bahtiyâr
( Ýkinci Bölüm )
Rüyâ olsa inanmaz, dünyalar onun oldu
Ondan mutlusu yoktu, sevdiði yanýndaydý
Bir kýskançlýk baþladý, açýlan güller soldu
Paylaþamadý Nigâr, Bahtiyâr farkýndaydý
Oysa ki ne güzeldi, neden yoktu hoþgörü
Ne desin anasýna, sevdiðiydi Gülizâr
Çektiðini unuttu, oldu kulun nankörü
Biri ana biri yâr ne yapsaydý Bahtiyâr
Belki torun gelirse sandý her þey düzelir
Yine de þükrederek, hiç etmedi intizâr
Tek ümidi kalmýþtý, yoksa elden ne gelir
Bebesini beklerken, çok mutluydu Bahtiyâr
Ýþte o beklenen gün, geldi geliyor derken
Kucaðýna alýnca, duymak ister iftihâr
Sevdiðiydi Gülizâr, sancýsý tuttu erken
Derdinin çaresini, bulmak ister Bahtiyâr
Bir telâþ içindeydi, giderken kasabaya
Daha varamamýþken, kan kaybetti Gülizâr
Rengi sararýp soldu, çare yok kanamaya
Çok zorlukla yetiþti, kahýr çekti Bahtiyâr
Ellerinden geleni, yapsalar da nâfile
Kurtardýlar çocuðu, melek oldu Gülizâr
O güzelim annesi, gelmedi artýk dile
Bahtiyar olamadý, Gülizâr’sýz Bahtiyâr
Nigâr ana üzgündü, bakakaldý toruna
Kaybetti sevdiðini, kavuþmuþken Bahtiyâr
Piþmanlýklar yaþadý, oðlu da þaþtý buna
Torununa ismini, o koymuþken Yadigâr
Zaten zor bir yaþamdý, düzeltmek zaman aldý
Lodostan baþlayarak poyraza döndü rüzgâr
Eþi, gelini gitti, sadece onlar kaldý
Nigâr ana, Bahtiyâr, bir de torun Yadigâr
Þükrü Atay
02 Ocak 2021- Ýzmit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.