Beyaz olmuþ siyah saçým,
Doðru durmaz titrer baþým.
Nedir benim bu telaþým?
Artýk ben de ihtiyarým.
Artýk öyle iyi görmem,
Gelen, giden, kimse bilmem.
Çocuk gibi rahat durmam,
Artýk ben de ihtiyarým.
Kimi sakat, kimi rahat,
Böyle gelir gider hayat.
Ne kat lazým, ne de bir yat,
Artýk ben de ihtiyarým.
Bir gün sen de boyun büken,
Olmaz mý hiç gülde diken?
Yaþarým, can tende iken,
Artýk ben de ihtiyarýn.
Þu dünyaya doyulur mu?
O kapýya konulur mu?
Eski gençlik bulunur mu?
Artýk ben de ihtiyarým.
Dua edip þükreylerim,
Þiir yazar söz söylerim,
Düzen böyle, ben neylerim,
Artýk ben de ihtiyarým.
Yaþça benden büyük olan,
Bu sözlere gönül koyan
Duymayana desin duyan,
Artýk ben de ihtiyarým.
Yýllar bana vurdu künde,
Geçip gitti bak, bu gün de!
Mahir der ki ’artýk ben de,
ÝHTÝYARIM, ÝHTÝYARIM…
Mahir Baþpýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.