her gün bir yýldýz daha kayýyor tükeniyor takvim tükeniyor vakit tek kiþilik bir oyun bu seyircisiz, koltuksuz bir sahnede kesiliyor soluðum her gün biraz daha aðrýyor göðsümün tahtasý
can çekiþiyor dudaðýmda tuzun kokusu teninin sýcaklýðý ellerinin bir tuhaf mevsim bu gitmek bilmiyor son bahar her gün biraz daha soluyor rengi içimin
bu nasýl yokluk böyle dilsiz bir acýnýn koynunda kývranýyor tutunamýyoum hiçbir þiire seni söylemiyorsa kurusun bütün türküler
her gün bir yýldýz daha kayýyor iklimler tükeniyor içimde bu nasýl sevmek böyle
FATÝH ÞAHÝN IÞIK
ÞAHBEYÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.