Ulu Çınarım
Ulu Çýnar’ým da yapraðýn döktü,
Bir anda boynumu büktürdün baba!
Hüzünler çoðaldý, baðrýmý söktü,
Dayandýðým daðý çöktürdün baba!
Bundan böyle baþa ne gelir, düþer?
Dertlerim çýð olur boyumu aþar.
Yaramý sarmaya bilmem kim koþar?
Tabibi hanemden çektirdin baba!
Yürürüm ardýnda koyduðun ize,
Edepten hazine býraktýn bize.
Bakýþýn yeterdi gereksiz söze,
Önce Hak, sonra sen takdirdin baba!
Aðýr yük gemisi yelkeni açtý,
Limandan yükünü vadeyle seçti.
Biliriz dünyadan niceler geçti,
Ardýndan aðýtlar yaktýrdýn baba!
Yüz yýlý deviren koskoca beden,
Yumdu gözlerini bir söz demeden!
Emir vaki oldu, yaþlýlýk neden,
Kalemde burçlarým yýktýrdýn baba!
Hemi oðlun hemi kýzýn aðlýyor,
Kader arkadaþýn, nazýn aðlýyor!
’Fatma’m’ dediðin o kuzun aðlýyor,
Gönlümüze elem ektirdin baba!
Fatma Aras
Yokluðun anýnda eritir buzu
Sana hep muhtaçým olsam da kuzu
Yanan yüreðime bastýn sen tuzu
Elimle yüreðim söktürdün baba
Sensizlik yakýyor sevdiklerini
Beyin unutuyor bildiklerini
Toprak çürütüyor kemiklerini
Bilesin beni de çöktürdün baba
Tez elden yanýna gelmek isterim
Seninle beraber olmak isterim
Boynuna sarýlýp gülmek isterim
Vallahi defteri dürdürdün baba......Fahrettin Dönmez
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.