Birinci gün
susuzdum ama þuursuz deðil.
Þiirlerinizle avunduk
þirin þeyler
dilleniyor aðýzlarýnýzýn kenarlarýnda
Ýlk taþý atanýnýzý arýyorum, bulamýyorum
hani arayan belasýnýda mevlasýnýda bulurdu
ben bulamýyorum
Paranoyak pagan Tanrýlarý koltuklarýna kurulmuþ
zimmetlerine geçiriyor
içimizde ki yaþama azmini
Balkona çýkýyorum
doðrusu
çýkmaya çalýþýyorum
Sonuçta herhangi bir ulusa sesleniþe hazýr deðilim
Ve tüm balkonlar evden önce çöker
Bir adým ötede intihara meylederken gezegen
Ellerimiz
þiir tutmuþ
Dillerimizde pelesenk olmuþ üç beþ söz.
Maþallah
elektrik tellerine asýlmýþ renkli mandallar gibi kuþlar
incelikli sesler
incelikli eller
inceldiði yerden kopan ömür
sofada unutulmuþ.
Hiçbir odaya açýlmýyor bazen kapýlar
Döndüm
manava uðradým
Güneþte kurutulmuþ ama þarap olamamýþ üzümler alacaktým sözde
Bir sigara yaktým
çoðuldum
kendi kendimden otlandým
Yük kamyonlarý geçiyordu aðzýna kadar doluyduk
polis durdursa ceza yazardý
kendimi kamyondan attým
Ýkinci gün
Susuzdum ve þuursuz
Ev sallanýyor mutfak birbirine girmiþ
Eskiden daha atarlý yazardým ben
þimdi tutuklanmaktan korkuyorum
Sokaða çýkma yasaðý var yasak da yasakmýþ ha diyorum
Yüzümü cama dayýyorum
eskiden buralara kar yaðardý diyor
cama dayanmýþ tarafým
þimdi o bile karneyle
insanlýk gibi
Sus sen ne bilirsin
iþiniz gücünüz fitne fesat diyor
odaya bakan tarafým
Haklýsýnýz diyorum
herkesin hem sonuna kadar haklý hem de sonuna kadar haksýz
olduðu bu yerde
Oturuyorum
Oturduðum yerde...
Üçüncü gün
Suyu açtýrdým, elektrik zamlý , doðalgazýn doðallýðýndan eser yok
etraf kalabalýk
yere atýlmýþ maskelerin kokusu yakýyor genzimi
Bir apartmanýn ayakkabýlarý çalýnmýþ
O
O çocuðunu yakalarsam diye baþlýyor küfür
Bacaðýmý sokacaðým aðzýna ile bitiyor.
Gülüyorum
Gülmek bedava hala
gerçi kadýn olsam ve biraz sesli gülsem
çocuðuna sövülen O O olabilirdim
Alengirli iþler bunlar
birazda
Haksýz iþler aslýnda
tüm insanlýðý doðura bilir
ama
asla istediðiniz gibi gülemezsiniz.
Dördüncü gün
Burnuma kötü kokular geliyor
Küflenmiþ gibiyim
Ölmüþ bir akrabam var
Yarýsý satýlmýþ yarýsý sapýtmýþ bir apartmanýn
merdivenlerinde otuyorum.
Özenle silinmiþ mermer zeminde kendimi görüyorum
biliyorum hiçbir þeyi deðiþtiremeyeceðim
ama çok deðiþtim
Bana
Ölümü hatýrlatýyor elimde tuttuðum telefon
Arama kayýtlarýnda bir daha asla
aranmayacak numaralarý
siliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.