Yine bir sabaha karþýda kaldý, Bitmeye yakýn cýlýz cýlýz yanan mum. Kendi yandý , kendi eridi. Dumanýný, hissini , gölgesini yine kendi Tüketti. Ne kadar titriyordu alevi, Ne kadar yakýyordu ateþi Daha ne kadar dayanýrdý bilinmez. Ýþte bitiyordu Alevini ,ateþini , ýþýðýný , gölgesini alýp Sessiz , sedasýz bir daha asla yanmayacakmýþ gibi Sönüyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
EYLÜLLL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.