DÜŞLERÌM

Þafak gecenin asi tortularýný silerken
Karþýlýksýz gök, mavi gùzelliðini sergiler
Gūneþ doðuma hazìrlanýr, bu duyguya þaþýrýrým
yūzūn gözlerimin menziline girince
Sýnýrlar silikleþir, ayný mekanda buluþturur dūþlerim.

Ne geçmiþte yaþanan, nede gelecek eylemi olur
Anda çakýlýp kalýr, anda gùnū yaþayan olurum
Yeni bir insana dönūstūrūr beni, bir baþka ben olur
Çelik kafesinden firar eder yūreðim,
ruhum dinginsizleþir özgūr kýlar beni dùþlerim.

Yūzūnūn gölgesinde görūrūm Ötūgen öykūlerini
Saçlarýnda lodosun zemheri geceleri eser
Tutsaklýða baþ kaldýrýþým olur acý isyaným
Direniþlerimi mest eder yūzūme deyen sýcak solugun
Yūreðime hùkmeder gūlūþlerinde doģan dūþlerim.

Hasretin sýzýsý gelip oturur sorgusuz sualsiz
Ýkì damla gözyaþý tutunur kirpiklerime önce
Sonra milyonlarca yýldýz yaðar gibi maviliklerden
Sabahýn mateminde tutuþur sinen aþk ateþim
Arazýn azgýn sularýnda hasrete yol alýr asi dūþlerim.
NOGAYTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: