Teneşir

Ey koca kainatý yoktan var eyleyen Hak
Celalinin gürzüne Maþuk mu ettin beni
Bir hasret mahpusunun zindanýnda tutarak
Sabýr dehlizlerinde böyle tükettin beni

Menzilimse meçhulün ardý sýra sürünür
Beklerim hiç bitmeyen gecenin sabahýný
Ufukta bir Yusuf’un yalnýzlýðý görünür
Yüklenmiþ Mýsýr gibi Züleyha’nýn ahýný

Mevsimi hep hazandýr aþýklar ülkesinin
Ve henüz renkler zuhur etmemiþ kýrlarýnda
Bir vuslat ümidinin, belki bir yar sesinin
Þarkýsý bestelenir soðuk rüzgarlarýnda

Þimdi hangi teselli zapteder sensizliði
Hangi dua bastýrýr söyle gönül sýzýmý
Bir feryat ki bozacak birgün bu sessizliði
Bir müjde kaldýracak gönlünden enkazýmý

Yüreðimden geçiyor aðlamaklý bulutlar
Kirpiðime yürürken gözlerimden bir hüzün
Gönül teneþirimde can çekiþir umutlar
Emsal oldu geceye karanlýðý gündüzün

Ýsyanýn menbaýdýr Nilüfer yataklarý
Gelinciklerse en çok vedaný hatýrlatýr
Zambaklar ayrýlýðýn kan tutan yanaklarý
Ayrýlýðý en güzel papatyalar anlatýr

Kýrlangýçlar taþýsýn ölmüþ hayallerimi
Ah desem, yüreðimden bir volkan fýrlayacak
Sadece kelebekler bilecekler yerimi
Aþk beni de bir garip pervaneden sayacak

Son sevda da yaþandý gelen bu son hükümle
Gahi vuslat ümidi, gahi hasret güderek
Þimdi ben gidiyorum bir zerrecik yükümle
Gahi razý kadere, gahi isyan ederek.

Faruk ATLI

Sosyal Medyada Paylaşın: