...
...
belki bir gün yeniden görmek seni
usulca serpiþtirirken yaðmur damlalarý
belki de yine bir baharda
el ele yürümek bir sahilde sessizce
üzerimize devrilmiþ onca zamanýn yalnýzlýðý
vazgeçmeyi beceremediðimiz sýzýlardan
onca güzelliðiyle tüm yaþanmýþlýklarýmýzý
geride býrakýp gitmek de vardý anýlarýn tozlu sayfalarýnda
gitmek ne kolay dý aslýnda
kalmak dý zor olan
unutmak, mümkün olamayan ihtimaller arasýnda
belki bir gün yeniden görmek seni
gecenin sabaha kavuþmasý gibi uyanmak bir derin uykudan
yeni bir bahara çiçeklenirken aðaçlar
rüzgarla uçuþan saçlarýnda pýrýldayan yýldzlar gibi
geçmiþ kýþlardan savrulan aklara dalýp gitmek
zamanýn geriye býraktýðý çizgilerini sevmek
neredeyse zamaný öylece durdurup
bir ömrün hikayesini okumak yüzünde
belki bir gün yeniden görmek seni
hiç beklenmedik bir anda
bir yerde
bir zamanda
bir boyutta
gözlerinin denizlerinde yine o sevginin yansýmalarý
ay ýþýðýndan ilham almýþ yakamozlar
ki, bilir misin,
bende derin bir sýzýdýr bu aslýnda
göz göze geldiðimizde
hep iyi bildiðini düþünmüþ ve asla dile getirmemiþtim
belki de ayný nedenlerle sen de öyle
þimdi bunca mevsimleri geriye sarýyorum
geçmiþ anýlarýmýzýn eksik kalan bölümündeyim þu an
yine göz göze gelmiþiz
ve
þimdi söylüyorum iþte sevgili
seni seviyorum…
…
…
Mert Yiðitcan ( Mehmet Kazým TEK )
27 aralýk 2020 / istanbul