Tam ortasýndayým bir sokaðýn, Yakalanmýþým pençesine kýskývrak Dev bir yalnýzlýðýn avuç içinde, Çaresizim... Ruhumun alaca karanlýðýnýn Gölgesi düþmüþ, Eskimiþ kaldýrým taþlarý üzerine. Ýçimde korkular var, Yalnýzlýðýmdan da büyük... Annesini kaybetmiþ Yavru bir kedi gibi Ayaklarým titriyor. Kir içinde üstüm baþým. Muhtaç kalmýþken bir yudum suya, Merhametten yoksun insanlarýn Bakýþlarý düþüyor üzerime Kapalý camlarýn perde arkasýndan Göz göze gelip onlarla Aðlamalý mýyým ? Yoksa Kapýlarý mý kilitlendi umudun Onca düþ kurarken yarýnlara? Heyhat Bir sokaðýn tam ortasýndayým, Eli boþ dilenci misali. Ne yöne dönsem bilmem ki... Pusulasýz bir zamanda, Yarým kalmýþ bir aþka Ah etmiþken Býraksam mý yüreðimi, Nil’in koynuna salýnmýþ Himaye-deki Musa gibi... Secdeye varýlan Bir cami kapýsýna Çýkar mý ki biri? Hiçe sayýlmýþ duygularýma Okur mu bir fatiha? FATMA ÇÝÇEK
2. ÞÝÝR KÝTABIM ÝÇÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Çiçek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.