Sen Öldün, Ben Öldüm, Biz Öldük
Bir uçurum kenarýna getirdin önce
Sonra attýn aþaðý hain ve kalleþçe
Ve o an baþladý bitmeyen bir iþkence
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Yýkým baþladý, hain ve alçak bir darbe
Artýk geceler gündüz gündüzler de gece
Mahcubiyet dolu her kelime her hece
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Yaþar iken de ölüyormuþ iþte insan
Olmayýnca katilinde bir kuru vicdan
Ölüme deðilde yaþamaya bu isyan
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Ölüm ölüm diye bekleyip duruyorum
Bu gün olmadý yarýn diye avunuyorum
Öldün soranlara öldü diyemiyorum
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Ne kadar zor içinde cesetle yaþamak
Her an her yerde içinde ölü taþýmak
Ýçindeki ölüye hep beddua yapmak
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Boynum bükük, ak alným kara, yüzüm yerde
Sen düþürdün iþte beni bu alçak derde
Gerçekten Azrail gelse ölümde gelse
Sen Öldün, ben öldüm, bir bir hepimiz öldük
Cesetlerimizi kara topraða deðil
Kendi ellerimizle içimize gömdük
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.