Git artýk,birikme bana... Görmüyor musun savunmasýz bir çýðlýðým dudaklarýnda? Bezeme siyahý anahtarlýðýma... Geri ver bana,çiðnenmiþ cesetlerimi tavan arasýnda.
Kör kaldým nefesine...o az çýkan... Ruhumun seni tuttuðu o yer bozulmaya baþladý. Pýhtýsýz kaldým yüzünde. Renklerini çektin üzerimden...simsiyahým...sýfýrým... Geçtiðim yerlerden baþlamalýyým yok etmeye.
Tamir edilemeyen o tahta iskeleden çakýllarýný yuttuðum sahile. Surlarýndan atlayamadýðým bazalt taþlarýndan suyu kan kokan Dicle’ye... En son kendimi...nefessiz kalacaðým o an.
Sakýn konmasýn suratýma ellerin... Yüzümün beyazlýðýný mor sahneleyecek o tahtada,rol verilmesin sana. Köþelerde nöbet de tutma ve aðlama. Hem de hiç.Sonra çekilince yataðýna, düþünme beni.