Raywan (yolcu)

Karanlýðýn ýþýða uç verdiði saatlerde
Kendi ellerimle inþa ettiðim duygu denen zayýf cümlenin
Baþýný okþayan bir düþe uyandým.
Bedenimde uyuþukluk ýpýslak terin istismarýna uðrarken
Bir korku gözlerimdeki güvenin ne olduðunu bilmediðim bir þeylere itiyordu.


Odanýn loþluðu ayýp örtmenin ötesine geçip,
Yavaþ yavaþ ýþýðýn eli ayaðý çekiliyorsa da
Aklýmda halen bozulmamýþ yatak ve masanýn üstün de kaskatý duran,
Þarap þiþesine takýldý.
Þekline bozulmayan tatlar kalpler ebedi özgürlüðe doðru koþarcasýna
Ve benim yakamý býrakmayacaðýný biliyordum.

Genelde aþk kusursuz baþlar havasýz sularsýz yaþanýr olmasý
Kýsaca sahneye hazýr oyuncu gibiyiz
Bu benim için bir mecburiyetti
Ve ben þu an hiç olmadýðým kadar güçlüyüm
Köpük köpük kabaran öfke terk edilmiþlik önemsiz bir þeymiþ

Bu sayede gitmesi için karþýmdakine yüzü sararmýþ fikirler yükleyip,
Ýçimde bir çocuða duyduðum þefkati his edinerek
Ama aksini yapamam mümkün deðil
Korktuðun þeyden uzaklaþmakta kendine aþktýr!...


25-12-2020
ist
Sosyal Medyada Paylaşın: