ANALAR EVLADINA KENDİ CANINDAN YAKIN
ANALAR EVLADINA KENDÝ CANINDAN YAKIN
Ana evladý varken, baþka dostlar aramaz
Ana sarsa yaraný, yaran bil ki kanamaz
Sinesi yastýk onun, þefkatiyse yorganýn
Yüreði çok geniþtir, çekinmeden yaslanýn
Ýncitmeden telini, saçlarýný tarayan
Birazcýk üzgün görse, hemen çare arayan
Evlatsa bahçede gül, koklamaya doyulmaz
Evlat canýn parçasý, kabuk deðil soyulmaz
Ana evlat bir bütün, parçalara bölünmez
Yürekler ayný çarpar, ona duvar örülmez
Anadýr saçýn ören, kendi yemez, yedirir
Kendi yokluk çekse de, evladýný giydirir
Anayla babanýzýn, hayýr duasýn alýn
Allah’ýn rýzasýný, onlar ile kazanýn
Onlar oldu zor günde, hemen yaný baþýnda
Onlarýn sevgisi var, bil ki ekmek aþýnda
Ana cennetin yolu, duasý elbet tutar
Ana evladý için, ateþe kendin atar
Anadýr evladýna, kendi canýndan yakýn
Niðmetullah anana, uf bile deme sakýn
Þair yazar : Niðmetullah Þentürk
Niðde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Niğmetullah Şentürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.