Kalem kýrgýn... Gönül yorgun... Göz yaþlarým ise bana küs... Gecem dersen uykularým firari Dört duvar üstüme üstüme geliyor Ansýzýn hasretin düþer aklýma
Tam da o zaman ... Geceme zifiri bir karanlýk daha çöküyor Aklým yitip...Düþüm firari... Ruhum bedenimden ayrýlýyor sanki Gönlümün mahseninde umutlarým iþkence görüyor Bir nevi... Bir ara kendime geliyorum Ama ruhum hala sana yanýyor Neyse ki döner bir gün diyorum Bir nebze de olsa su serpiliyor
Çok geçmeden yine hasretin düþer tenime Olur ölümle kalým arasýn da bir iþkence Reva mý dýr köz köz aþk a yanmýþ Þerif’e Derman olmaz teselliler bu derdine Tamda treni kalmak üzereyken ahirete Cennetten eser bir yel... Hasrerin düþer ayrýlýðýn üzerine... Hasretin düþer...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şerif ali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.