BAHAR KOKULU KADIN
BAHAR KOKULU KADIN
Senin bana söyleyemediðin sözü, ben kendime söyleyemem..
Ondandýr bu suskunluðum, suskun, kalýþým bahar kokulu kadýn..
Çünkü beni, en iyi susmak anlatýyor, senin suskunluðunda..
O da, sana susarak benzediðim için, sen susma, beni de susturma..
Yoksa kelimeler halimden utanacak, hep yazan benim..
Düþünsene bahar kokulu kadýn, ruhumu serinleten bakýþlarýn vardý..
Aþk dediðin gözlerinden ibaret, aþký baþka yerde arama..
Olur da üþürsem ayaz bir gecede, yüreðimi yüreðinle ört..
Ve bir vakit, býraktýðýn yerde bulamazsan beni, gölgende ara..
Sakýn baþka yerde arama, çünki bulamazsýn bu ismaili..
Korkarým, kaybolurum sensiz, bir adým gitmem uzaða sensiz..
Ne sen git, ne ben gideyim sensiz bolu,dan uzaða..
Ben, soluksuz bir ömür, hep seni seveyim, bahar kokulu kadýn..
Ýsmail KARABELEN_23.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail KARABELEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.