Adýný bilmediðim þudur diyemediðim Daima ruhumda bir acý Belki bir esintiydi alýp götüren Tatlý bir yalan gibi okþayarak.
En parlak ýþýktý karanlýðýmda Neden kayboldu benim yýldýzým Düþtümü penceremden Ayrýldýmý yerinden.
Bir sokak var burada bacaklarý kýsa Kimsesiz yaþamdan uzak Birçok kapý var hiçbir yere açýlmayan Üstlerinde burdayým yazan.
Onlardan önce, onlardan sonra Geriye dönecek tüm ayrýlanlar Alýp götürecek beni, alýp götürecekler Birlikte yol alacaðýz Yanlýzlýðýn sýðmadýðý odamdan.
Evvelki gün kolaydý Dün zordu Bu gün çekilmez oldu Yarýný düþünürken Ýnancýma gücüme ne oldu Kaybettiðim her gün sicim gibi dolanarak Düþkün ve kederli.
Çaresiz deðilim ben Yitirmedim varlýðýmý Aþýlayacaðým kendi boyutumu Yýldýzýma, belki suya, belki topraða, Yeniden yaþayacak saksýda umutlarým Bir ses istiyorum bir ses Uyuyormu yeryüzü...
Mustafa Yaman 22 aralýk 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.