CEHALET

Günden güne arttý; çoðaldý nadan.
Gör ki! Dört bir yaný sardý cehalet.
Döndü insanlýða baktý aynadan.
Þeytani planlar kurdu cehalet.

Yalaný kayýrdý! haksýzý övdü.
Ýrfan meclisin’den Alim’i kovdu.
Baþ kaldýrdý çaða; zamana sövdü.
Uygarlýða karþý durdu cehalet.

Uymadý düzene deðiþti kural.
Gözleri kör etti! Dilleri de lal.
Umut verdi; Çaldý aðýzlara bal.
Gün gün amacýna erdi cehalet.

Haseti, nifaký, kini doðurdu.
Kötülükle karýþtýrdý yoðurdu.
Yanýna gafleti, kemi çaðýrdý.
Ýlme doðru yolu sürdü cehalet.

Düþünceye mezar kazdý; öldürdü!
Hayâle hükmetti, düþe saldýrdý.
Hoþgörü’yü gönüllerden kaldýrdý!
Vicdanlara kilit vurdu cehalet.

Hurafeyi rehber kýldý kendine.
Merhameti ortak etti fendine.
Kamili baðladý þer kemendine.
Dost Sadýða korku verdi cehalet.

(Dost SADIK)
Sadýk KOCA
Sosyal Medyada Paylaşın: