Bin ah dolu acýlar, dönüþürken irine, Sýzlayan yüreðim ki, kurumuþ bir göldür yâr. Ulaþýr mý bilmem ki, kalbinin derinine? Ýmbikten damýttýðým, gül suyudur, güldür yâr.
Ah yâr ki görmez misin, bal-þikeste kuþlarý? Nasýl bir uçuþtur bu, âþkû deler baþlarý. Sen hangi âlemdesin, ben dökerken yaþlarý, Þimdi boþ muhabbetin, sýrasý deðildir yâr.
Ah yâr ki bilmez misin yüreðim bir çaðlayan Acizliðime sebep; ’’sedd çekip de baðlayan’’. Sen hangi maþuk’unu, raðbet ile eðleyen? Gözlerindeki perde, geceye emsâldir yâr.
Ah yâr ki kudretinle, himmet eyle þeydaya, Malik idrâkýn ile, zikreyle sen Hüda’ya. Bin yâreden bin beter, akýl yor þüheda’ya, Kalbindeki ihtiras, vacibine züldür yâr.
Çektiðin onca çile, sendendir beheme’hâl, Sensizlik makamýnda, ben yokluðunla hemhâl. Aklýma düþmeye gör, gönül ki sana visâl, Sen kanayan ülkeme! bir nebze eyle hazar. Umuda giden yolda, kalbim sana yoldur yâr.
Kardelen / Tasavvuf 21.12.2020
Sözlük; Âþkû;Gökyüzü, gök. Hazar;Barýþ. Sedd;Bend. Beheme’hâl;kesin bir biçimde, kesinlikle Vacip;yapýlmasý, yerine getirilmesi gereken. 2. Müslümanlýkta, yapýlmasý, yerine getirilmesi zorunlu olan. Yâre;Yara. Bal-þikeste;Kanadý kýrýk Eðlemek;eðlendirmek, vakit geçirmek. Visâl; Sevgiliye kavuþma. Raðbet;Ýstek, arzu, ilgi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.