UMUT BİLE BENDEN UMUDU KESTİ
Çaresi olmayan derde düþtüm ya
Þarkýlar yoruldu, türküler sustu
Huzur benim için artýk bir rüya
Felek sanki bana kinini kustu
Çileler kapladý dört bir yanýmý
Aðrýlar bezdirdi tatlý canýmý
Dertsiz geçirmedim hiçbir anýmý
Baþýmda felaket yelleri esti
Nerde bela varsa geçti sýraya
Savruldum dertlerle ordan oraya
Ýçimdeki sýzý döndü yaraya
Yaralý yüreðim sevdaya küstü
Kapkara bulutlar üstüme çöktü
Acýlar kalbimi yerinden söktü
Dermansýz hastalýk zehrini döktü
Sancýlar bünyemi kasdýkça kastý
Güneþ doðmaz oldu sisli dünyama
Sevinçler kayboldu, alýþtým gama
Kabuslar el koydu tatlý rüyama
Gönlümde hayaller yýkýlýp pustu
Çare bulunmuyor ne merhem sýksam
Þifa bulmam kendim em olup aksam
Iþýk görünmüyor nereye baksam
Aydýnlýk dünyamý karanlýk bastý
Gayrý böyle gelmiþ böylece gider
Yaþam bedelini bu beden öder
Bana da yazýlmýþ kötü bir kader
Boynuma acýlar yaftasý astý
Ömür geçer artýk gün saya saya
Bunca zorluklara dayanmaz kaya
Mutluluk yolunda kaldým ben yaya
Umut bile benden umudu kesti
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret Yılmaz Çavdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.