HADİ ONLAR... YA BİZLER??

Hadi, onlar Allah’sýz, Firavun’dan geldiler,
Ya bizler, çok Hak’lýyýz, nasýl bizi yendiler?
Asýl kaynak bizdeyken, söyleyin efendiler,
Nasýl böyle yayýlýp, postu yere serdiler?

Akýn akýn cehalet, doluyorken ruhumuz,
Çok büyük haram dedik, yalnýz üzüm suyumuz.
Ders çýkarýp tarihten, deðiþmezse huyumuz,
Diller Allah diyerek, kazýlacak kuyumuz.

Vatan, millet diyen de üþüþtü haram iþe,
Bir elinde can alan, diðer elinde þiþe.
Þehadet þerbetinin sahtesini içmiþe,
Hadi gel aþký anlat, kalbi mühürlenmiþe.

Yükselirken dünyada imansýzlarýn soyu,
Parsel parsel cenneti satýp, aþtýk biz boyu.
Onlarýnki siyahsa, bizim siyahtan koyu,
Hakikati anlayan, kimseye vermez oyu.

Bizi âlim mi yaptý, dizi dizi taþ çekmek?
Böyle böyle dolandý boynumuza hep ilmek.
Yetmedi mi bunca yýl inimize çekilmek?
Yeri, göðü izleyip, vaktidir ilim ekmek.

Almak hak "dinimizce!", kaçtýk zekât denince,
Hurafeler çok kalýn, oysa Kur’an ne ince.
Arap dili kutsal da, haram kendi dilince,
Çok geçecek iþ iþten, akýl baþa gelince.

Gösterme baþkasýna, asýl içinde namaz,
Bak Maun Sûresi’ne, dolu böyle yaramaz.
Yüce Allah’ýn dini bir zümrenin olamaz,
Öyle derin ki yara, hiçbir tabip saramaz.

Ýzleyen, aðaçlarýn rüzgârda dallarýný,
Býkmadan kýyam secde, görür yaptýklarýný.
Yalnýz eðilip kalkmak olsaydý bütün hüner,
Bütün dallar cennetin baþköþesindeydiler.

Kitaba el deðmeden, akýl nasýl deðecek?
Türbe türbe dolaþan sandý, göðe erecek.
Kudretini Yaradan, ölülerle bölüþmez,
Sana senden yakýn Hak, aracýyla görüþmez.

Ne gözlerin kör dolaþ, ne avret yerin açýk,
Nizamýn ölçüsü var, eðer deðilsen kaçýk.
Ya inip ininde bul, ya âlemi seyre çýk,
Gönülden istiyorsan, her yer âyet apaçýk.

Eðer aklý koyarsak, fýrlatýp bir kenara,
Çoktan girdik yaþarken bu dünyada mezara.
Girilmezse cennete sakal, cübbe, sarýksýz,
Ateþlerde yürütün, ayaklarým çarýksýz.

Çaðdaþlýk, medeniyet olsaydý eðer zillet,
Mekke’den Medine’ye etmezdi Nebi hicret.
Hakiki mürþidini ara ilim içinde,
Hak aþkýna bul getir, olsa bile o, Çin’de.

Din mi zannediyorsun Arab’ýn kültürünü?
Düþtüðümüz bataklýk bu zanlarýn ürünü.
Tanýmazsan ceddini, ataný, Türklüðünü,
Biz yaþarken matemi, eller yapar düðünü.

Hiç boþuna þeytana taþlar atýp sövmeyin,
Tüm putlar içinizde, kendinizi övmeyin.
Canlar acý çekerken yalnýz nefsini duyan,
Bütün liman yanacak, ne olur artýk uyan!

Hikmet ara düþünüp, her yerinde âlemin,
Sor kendine sonunda, neyi eksik Âdem’in.
Madem bize üfledi, O, ruhundan bir nefes,
Sana senin dýþýnda, bütün âlem bir kafes...

Erkan Yücel














Sosyal Medyada Paylaşın: