Duvarlarým yosunlu, duvarlarým kaygan, Duvarlarýmdan hiç tükenmeyen sular sýzýyor Tutunamýyorum artýk sevgili Renklerim, gün içinde deðiþiyor.
Soluyorum, soðuyorum, üþüyorum Güneþ ulaþmýyor içerilerime Küfleniyorum, yaþlanýyorum Yalnýzlýklar peþimde Dokunduðum her ýslak duvardan, Pis kokulu bir yalnýzlýk bulaþýyor üstüme Yapýþ yapýþ, výcýk výcýk bir yalnýzlýk..
Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum Seni sakladýðým yere ulaþamaz oldum Yollar, gitgide uzadý ve karýþtý Ümidimi ýsýtacak, parlatacak, Kýmýldatacak bir þeylere ihtiyacým var Onun ne olduðunu biliyorum Sonu sana geliyor her cümlenin Her þeyin baþý içinde ve sonundasýn Bu deðiþmiyor, öyle içimdesin ki.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.