TUTSAK AŞKINLA...

Ne zaman dalýnda sararmýþ yapraklar görsem
Ýçime güz dolar, ayazlarda kalýrým
Sevdamýn gün görmüþ çiçeði üþütür beni
Duygularým alabora olur, batarým denizlerde
Kuþsuz gökyüzü aðlatýr, içten içe yanarým
Hatýralar canlanýr gözlerimde
Uçup gidersin sýcacýk kollarýmdan martý misali...

Ay üþür, yýldýzlar siner kuytu bulutlar ardýna
Gün karanlýk, güneþ sürgün eder
Ay doðmaz, mehtabýn güzelliði kaybolur
Deniz delice kabarýr, boðulur yakamozlar
Rýhtýmlar kâbus, düþler ziyan
Sarhoþ çýðlýklarým paramparça gecede
Kumsallarda koþar, çýlgýnca kendimden geçerim..

Þimdi sahiller kimsesiz, bende sensizlik sancýsý
Aralýk vurgunu zemheri baðrýmda depreþir
Mavi gül kokusu tenin uzak diyarda
Duygularýmý ýsýtan öpüþlerini arar oldum
Akþamýn sessizliðinde sýðýntý gibi odama çekilir
Efkarýma kuzinemi yandýrýrým sýcaklýðýnla
Yokluðuna derman çayýmý demlerim tutsak aþkýnla...

Zafer Direniþ
...

Karabulut


Sosyal Medyada Paylaşın: