ben belki Eftalya, belki esir kýzý vapurda çok aðladýðým gözlerimden deðil bileklerimden belli ah, saçlarýmdan tutup sürüklüyor beni zaman...
saçlarým... yabancý bir elde savrulur telleri çýðlýklarý öteden savruk, öteden deli sonuna kadar bana aitler umurlarýnda deðil ati...
aþkýn asýl menbaý ve sâir bedenler...
ruhunu çýkarýp gözlerinden bir hýrs uðruna, onulmaz acýlara gizledin. ve gizlendin fütursuzca... iþte tam olarak böyle oluyor... ah, bileklerimdeki kan pýhtýlarý...
ve esir þehrin özgür(!) insanlarý... bir vapurda unuttuðum ellerim prangalar ayaklarýmda koþmak isteyip de koþamamak ne acý...
bedenimi eritirken kör bir demir iþçisinin elleri daha kaç satýr yazabilirim ki?...
aþkýn asýl menbaý ve sâir bedenler otaðý vapurlar... ben bazen Eftalya, bazen esir kýzý... Sosyal Medyada Paylaşın:
süreyya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.