kalmadý bende.... ne sevgi duygusu , ne mutsuzluk korkusu anlamadý hayat bir kez olsun beni yaþanacak günler var daha piþmanlýk dolu koþmalýyken hýzla son hedef ölüme býrakmýyor beni geride kalanlar düþüncesi boþalýyor kadehimde umutlar daha içmeden arýyorum kendimi dönüþü olmayan yolda mutsuzluða kürek çekerken, azgýn dalgalarda kalmýþsa bende, sevgiden kýrýntýlar kapatmalýyým þiþeyi, býrakmadan denize gider mi bilmem bu haber sevgiliye? denize açýlan sandalýmda gidiyorum bir mechule, sitem etmeden varým-yokum bilmecesini çözmeden arýyorum kendimi girerken son dönemece ben deðilim suçlusu, dönmüþsem viraneye ben deðilim, sevgiye hasret giden yüklenmeli bütün suç mechule giden SEVGÝLÝYE.
Ünal TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
cicikagan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.