BİR ZAMANDAN SONRA ALIŞIYOR İNSAN

Bir zamandan sonra alýþýyor insan.
Sesine.
Nefesine.
Tenine.
Eline.
Ve küçülüp giriyor yüreðine.
O sevdiði denizden kopuyor.
O nefes aldýðý ormandan oluyor.
Minik bir kafesin içinde büzüþüp kalýyor.
Bir zaman sonra alýþýyor insan esarete.
Kelepçeliyor ellerini.
Kimseye dokunamýyor.
Kör oluyor gözleri.
Görmüyor baþkasýný.
Lâl oluyor dili.
Ve unutup anadilini.
Her dilde seni seviyorum demeyi öðreniyor.
Ve alýþýyor kafesine.
Sevmenin dinginliði.
Bir kalbi fethetmenin zenginliði baþlýyor.
Öyle kök salýyor ki her zerresine.
Gitse de, kalsa da.
Seninle gidiyor, seninle seviyor.
Ve gün geliyor seninle ölüyor...
Sudi Çandýr
Sosyal Medyada Paylaşın: