Ýnsan Hep çocuk kalmak ister Belki de kalýyordur Ve Kalmýþtýr Ýçinde Ondan bihaber, Zaten Her daim Bir þeyler Bir yerlerde eksik kalýr Ya býrakmazlar yada Olanaðý Yoktur Doyamasada,
O Yüzdendir belki Ýçinde ebedi bir özlem Hasrette ne kadar kürek çeksede bitiremediði, Ve Son bulmakta Ýstemiyor galiba Bilse de hiç eriþemiyeceðini Nede olsa bir umut Geçmiþte kalmak Gibi, Var iken hala onu Orada yaþama imkaný,
Sanki Büyüdüde halt etti Baþý göðe erdi Çocukken yapamadýklarýný yaparak, Aslýnda geri gidiyor Ýnsanoðlu Geçen Zaman içinde Gölgeler ukde olarak Karanlýk ukde kalarak, Nerden bile bilirdi çocukluk Bir güneþ gibi Gerçek aþk Hakiki sevda Masum Ve Önyargýsýz Hep kucaklayan Geçen vaktin koynunda, Son piþmanlýðýn Fayda etmeyeceðini Keþkelerin binbir nafile olduðunu Bakar iken tekrar tekrar daima geriye maziye...
* Berlin, 19.12.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.