Bu þehir beni boðuyor. Ýnsanlar yoruyor. Her gün bir cinayet oluyor. Buralardan gidelim anne.
Elektrik, su, telefon pahalý. Ödeme yerlerinde kuyruk oluyor ahali. Hýrsýzlýk, gayri meþru iþler, iþte memleketin hali. Köyümüze dönelim anne.
Erkekler sanki bir kýz saçlarý uzun, kulaklarýnda küpe. Kýzlar sanki bir erkek biniyorlar arabaya, cipe. Sarhoþlar, serseriler, iþsizler herkes un seriyor ipe. Buralardan gidelim anne.
Sebzeler hormonlu, meyveler ham. Her gün her þeye yapýyorlar zam. Herkes olmuþ birer yamyam. Köyümüze dönelim anne.
Türküler, halaylar unutulmuþ dinliyorlar pop, rap, rock, caz. Çalmýyorlar ne davul, ne zurna, ne de saz. Bir türlü bu þehirden alamadým haz. Buralardan gidelim anne.
Hani örf, adetler, gelenekler ve görenekler. Hani sevgi, saygý, kim kime olacak örnekler. Hani komþunun külüne muhtaçlýðý, hani imeceler. Köyümüze dönelim anne.
Taþýný, topraðýný, kokusunu, insanlarýný özledim köyümün. Her gün anlatsam bitmez, sonu yok bu öykümün. Vasiyetimdir; beni memleketimin topraklarýna gömün. Köyümüze dönelim anne.
Not: 18 Aralýk Uluslararasý ’’ Göçmenler ’’ Günü Sosyal Medyada Paylaşın:
NİHAT İLİKCİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.