Zamanýn birinde kalem varmýþ Ölmüþ Yazdýklarý silinmiþ Defter bana mýsýn dememiþ Dua eder gibi kapatmýþ sayfalarýný Defter kalemin mekanýymýþ O da kurumuþ suyu çekilmiþ buruþmuþ Nihayetinde o da ölmüþ Kitap seslenmiþ sonra ikisinin ardýndan Beni elsiz ayaksýz koyup nereye gittiniz Kahrýndan kitap da ölmüþ
Kýlavye tüm yaþananlarý seyrediyormuþ Akýbetini anlamýþ çok geçmeden O da küsmüþ parmaklara insanlara
Zamanýn birinde ciddiyet varmýþ O kadar somurtmuþ ki Sonunda adý deliye çýkmýþ Sonradan da her þeye güler olmuþ
Tanrý yaþananlarý duyunca Hepsi benim suçum deyip Ýntihar etmiþ
Zamanýn birinde kalem varmýþ Ýnsanlar onu kýlýç gibi kullanýnca ölmüþ
Bilgin de seslenmiþ kendi kendine Bana bak a bilgin ölen ölene Ölüm bize gelmeden hadi biz de kaçalým demiþ
Yaþananlarý öðrenen insanlar þaþýrmýþ Ýnsan insandan kaçar olmuþ Bir zamanlar dünya denilen bir gezegen varmýþ Gezegende Türkiye denilen bir ülke Geriye sadece kulaktan kulaða anlatýlan hikayeleri kalmýþ Hepsi orada yaþanmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.