Ne çok ölüyoruz
Ne çok ölüyoruz bu sýralar.
Kimimiz covid’den kimimiz baþka dertten
birer birer terk ediyoruz dünyayý.
Can yakýyor gidenler.
Kalanlar sanki sýra bekler.
Kimimiz aç kimimiz iþsiz kalýyor
Kimse umursamýyor
Yasaklar geliyor, dinlemiyoruz,
Açlýk mý ölüm mü diye soruyorlar
“Sonuç deðiþmiyor” diyenleri
Dinleyip gülüyoruz.
Farkýnda mýsýnýz üçer beþer ölüyoruz.
Hastaneler, evler can savaþýnda
Sahipsiz kaldý saðlýk çalýþanlarý
Hepsi evine hasret
Çocuklar, eþler cam arkasýnda
Hemþire doktor demeden
Teker teker ölüyoruz.
Kimimiz genç kimimiz yaþ almýþ
bakmadan yaþadýklarýmýza
çocuðu, genci yaþlýsý
gece demeden gündüz demeden ölüyoruz.
Nefes almak yaþamanýn sýrrý ama
her gün bir acý haber,
her gün bir yolculuk,
Her gün bir gözyaþý ile uðurluyoruz gideni
Soluk almadan ölüyoruz.
Ne kötü bir dönem yaþýyoruz
Kimimiz uyanýp güne baþlarken
Kimimiz bilmediðimiz bir karanlýkla baþ baþa kalýyoruz.
Fukarasý, zengini tek adalet burada
Yatýp kalkýp ölüyoruz.
Her gidenin ardýndan biz kalanlar bir kez daha
ölüyoruz.
NA 9/ 12 / 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.