ATEŞ SÖNDÜ, ÇINGI KALDI, KÜLÜ VAR

ATEÞ SÖNDÜ, ÇINGI KALDI, KÜLÜ VAR

Mana ikliminden koptuk kopalý
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.
Kanadý kýrýldý, kýrýldý dalý
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.

Hayat kurgulandý manadan öte
“Oþt” demek yasaktýr sokakta ite
Her þey gösteriþtir, her þeyde sahte
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var

Mananýn üstüne madde atýldý
Geldi modernite, özler satýldý
Ýçine mayanýn sular katýldý
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.

Yüreðim bozuldu, özüm bozuldu
Lügatler deðiþti, sözüm bozuldu
Güzeli seçerdi, gözüm bozuldu
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var

Manada veliyken, ýrken deliydik
“Tanrýnýn kýrbacý”, hemi eliydik
Bazen kasýrgaydýk, gazap yeliydik
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.

Mana cilalandý, aldýk geriye
Örs ile demiri saldýk geriye
Batý diye diye kaldýk geriye
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.

Delerken daðlarý demir eriyor
Gün geldi karadan gemi yürüyor
Hafýza silinse tarih görüyor
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.

Aydýnlým soruyor; bize ne oldu
Türkü gitti, þarký gitti kayboldu
Ýman gitti, bütün emek zay’oldu
Ateþ söndü, çýngý kaldý, külü var.
Musa SERÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: