İNSAN OLDUĞUMUZU HATIRLARIZ

Gün geçtikçe azalýyor umutlarýmýz,
Omuzumuzdaki yük aðýrlaþýyor gittikçe
Artýk tahammül edemiyoruz hiçbir þeye
Ýstemesek de kýrýyoruz kalbimizi.

Sýkýntý azalacaðýna çoðalýyor gün geçtikçe
Dertler yýðýn yýðýn oluyor azaltamýyoruz
Huzursuzluk diz boyu baþ edemiyoruz
Artýk unutur olduk sevmeyi ve sevilmeyi.

Ýnsan insan olmaktan çýkmýþ sanki,
Kimsede kalmamýþ vicdan ve merhamet.
Düþenin elinden hiç kimse tutmaz olmuþ
Ne oldu böyle insanlýðýmýza bilemiyorum.

Çaresi olmayan çaresizlere çare olsak,
Elinden tutup yardým eli uzatsak,
Yardýma muhtaç olanýn halinden anlasak
Ýnsan olduðumuzu hatýrlarýz.

SEVDA GÜL EKÝCÝ

Bu þiirimi, saat 01:47 ve 15.12.2020 Salý günü yazdým.
Bütün okuyucularýma en içten saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın: