Çocukken sevmek var ya birbirini, Yani, Ne olduðunu bilmeden aþký yaþamak, Dünyanýn en güzel þeyi olsa gerek... Okul yolunda yan yana yürümek, Sýnýfta öðle arasý, Adýný tahtaya yazmak, Bazen suçunu üstlenip, Onun yerine öðretmenden dayak yemek. Mahallede saklambaç oynarken, Ona sobelenmek... Güzeldi be o günler. Adýný koymadan aþký yaþamak. Onu bir ömür Yüreðinin bir köþesinde taþýmak ! ... Beklemiyorum artýk gelecekten çok fazla bir þey. Hatta zaman uykuya dalýp, Geçmeyi unutsun istiyorum. Elimde kalan bir parça huzur yok olmasýn, Oyalasýn beni kendi küçücük dünyamda. Sevdiklerime kol kanat gererken bedenim, Gözü göklerde olan ruhum, Uçmayý unutsun istiyorum... (Onuncuköylü)...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Savaştepe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.