Hazdan yayýlan hüzün, Dram ile peydahlanýrken güzün. Bir lahza için aydýnlanan. Simli saçlarla saklanmýþ yüzün...
Unutulmuþ kor küller Ansýzýn taarruz ederken ürkütürler An dediðin þey olurken çað, Hatýralar ile kabuslar dövüþürler...
Düþündükçe saçýlan onca heves, Kimi zaman narin bir nefes, Kimi zaman da letafetle bezeli bir ses, Hazine diye bellenen nedamet mi acep?
Arkaný döndüðün geçmiþ mi, gelecek mi? Seni takip eden heyula mý, beþer mi? Ýnsan olmak biraz da piþmanlýða çimmek mi? Farkýndalýk unutmayý unutmamakla süslerken hem de!.. Sosyal Medyada Paylaşın:
retorikce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.