İnsaf Et

Kapýlýp hülyalý bakýþlarýna,
Ben seni yar bildim, cananým dedim,
Mest olup benlerden nakýþlarýna,
Gönlümü taht kýldým, sultaným dedim.

Sert esen yellere bakýp da sakýn,
Ýçimdeki yangýn sönmüþtür sanma.
Sevda ateþinden yayýlan çakýn,
Savrulan küllere dönmüþtür sanma.

Dumansýz alevsiz ve dahi dilsiz,
Ýçten içe yanan korlar gibiyim.
Firakýn koynunda kalýp çaresiz,
Sabrýn sýnýrýný zorlar gibiyim.

Çölü mekân tutmuþ Mecnun misali,
Aldýðým her nefes, yakar baðrýmý.
Düþümde görürüm senle visali,
Bir nebze dindirir derin aðrýmý.

Hal bilmez olmuþsun, selam etmezsin,
Tebessüm eylesen sanki erirsin.
Gönlümü alacak kelam etmezsin,
Bir yudum su derim, ateþ verirsin.

Senden gelen her þey kabulüm fakat
Yine de insaf et, ben de bir caným.
Artýk dayanmaya kalmadý takat,
Birazcýk destek ol, ne olur caným.

Sosyal Medyada Paylaşın: