KÖYÜM

Bir zamanlar bizim de bir köyümüz var idi
Geçim derdi ayýrdý köy hasreti bol oldu.
Köydeki bizim evler þu gönlüme yâr idi
Ayrýldýk birer birer evimiz bir hâl oldu.

Dünyayý ben çocukken tanýmýþtým orada
Þimdi köyde deðilim yok ki köyüm burada
Þansta Kadirli çýktý çekilen o ‘kura’da
Bu güzel ilçe bana hem kanat hem kol oldu.

Memleket bana göre çocukluk geçen yerdir
Çelik çomak oynanan uçurtma uçan yerdir
Varsa oðlak kuzunun aðýldan kaçan yerdir
Artýk köyde yaþamak geçmiþ bir hayâl oldu.

Ahýrda koyun kuzu kovandaydý arýlar
Tarlaya ekilirdi pamuk ekin darýlar
Kendimiz ekemezsek ortak iþi yarýlar
Köy defteri dürüldü böyle hasbihâl oldu.

Camýz inek koyunlar bekler idi baharý
Köyde açardý zambak hem de renkleri sarý
‘Sarýbahçe’ denilmiþ köyün isim kararý
Þimdi ‘Yeþilbahçe’dir deðiþti kaç yýl oldu.

Genç nüfus göçüp gitti o günde çýkýþ yoldu
Okulumuz kapandý kimse yok yýllar oldu
Öðrenci olmayýnca çiçek aðaç hep soldu
Üretim merkeziydi þimdi de kýrsal oldu.

Benim köyüm vataným gözümün açýldýðý yer
Okul görev bahane ayýrdý bizi kader
Fazla gidemezsem de yine beklerim haber
O benim köyüm idi heyhat þimdi el oldu.

Geçmiþte kaldý þimdi gelmez artýk o günler
Hatýralar yâd olur ancak torunlar dinler
Þimdi dijital olduk tembelleþti zihinler
Köy aklýma gelince gözyaþlarým sel oldu.

Ey köyüm, zambak yoksa hiç mi bari gülü ver
Acýma teselli ol yüzüme bir gülüver
Bülbül aþkýndan feryat ediyorken gül över
Behlül köyün aþkýyla görün bir abdal oldu.

06.12.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: