Y A R A L I K U Ş...
Ayrýlýk akþamlarýnýn bilmem kaçýncý güzünde
Ýþte yine dökmüþ aðaçlar yapraklarýný.
Gene gurbet akþamlarýnda yüreðim yaralý
Anlamýyor beni ; ne zaman, ne insanlar.
Sen bile, yalnýz akþamlarda üþürken.
Gene çakýlmýþ ayaklarým beni taþýyamýyor
Eylül’ün kurumuþ dudaklarýnda ýslýklarken rüzgarlar.
Kimi zaman, yanar içimde alevden ayrýlýklar
Kimi zaman, acýlarýn avuçlarýnda...
Kan çanaðý gözlerim.
Yaðmurlar beni anlatýyor camlarda
Bir barut fýçýsý senle dolu yüreðim
Sen gidince o gün...
Bitmeyen özlemler yaþadým
Her köþebaþýnda ayrýlýkla kucaklaþtým.
Sen gidince o gün
Hüzün yaþlarý doldu gözlerime.
Ýçimden mavi denizler taþtý...
Bu yüzden çaresiz kaldým
Sararmýþ yapraklara döndü yaþantým.
Sen gidince o gün
Bir ayrýlýk çýkmazýnda kayboldum.
Sen gidince o gün
Hüzün yaðmurlarý doldu gözlerime
Uçup gitti yüreðimin sevda kuþu
Sormayýn artýk bana
Akþamlarým neden bu kadar karanlýk
Neden kabuslar sarar uykularýmý...
Ayrýlýklar bu kadar zorken dünyamýzda
Gel ! seni bekliyor...
Bu yaralý kuþ !..
Aygün Deniz 12.12.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.