Gönül pencereme bir gün Bir taþ attý biri Bende açtým kapýyý Girdi içeri.. O baktýkça ben þaþtým O estikçe ben yandým O dedi leylam Ol dedi mevlam Oldu bütün dünyam.. Oldu vesselam. Meðer ne çok kelam varmýþ Saatlerce konuþtuk Býkmadan usanmadan Nede olsa yýllarýn özlemiydi Yillarin Hasretiydi Ýkimizde beklemistik. Ruhumun esiydi Týpký ben gibi sen Benden öte sendi En çok güvendi Perdeler kalktý aradan Gördük görülmezleri Gördük görmesine de Bu seferde baþladýk yermeye birbirimizi Hatalar büyüttük zihnimizde Olurlarý olmaz ettik Kýrýldý kalpler Mahsunlaþtý gözler Ve sustu bülbül diller Umutlar kapý arkasýnda kaldý Yürekler yalnýz Sevda da öksüz Oysa zor olan sevmek demiþlerdi büyükler Bilememisler! Zor olan sabretmekmis Ve herþeye raðmen Affetmek Yaradandan ötürü seveni sevileni Ýþte o günden beri Bende ben deðilim Ne zormuþ aþk dedikleri..
Arzu Yücel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Yücel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.