Çocukluğumun Sanrıları
Ufacýktým, küçük bir çocukken ben
Ufak ama onun dilinde þer
Yalýn ayak gezerdim sokaklarda
Kaþýnsa da kaval kemiklerim
Yinede vazgeçmezdim kýl mindere oturmaktan
Ah! Bir de onun ellerinden yediðim dayaklar
Merdaneyi vurdu muydu sýrtýmýn tam ortasýna
Anne dur! iþin aslý öyle deðil dememe kalmazdý
Baðýrýþlarým yankýlanýrdý bir göz odanýn içinde
Varsýn olsun, dayaktan paraladýysan beni
Sürdüysen kýrmýzý pul biberi
Hele ki ta aðzýmýn orta yerine
Eziyet ederdim bilmeden, çocuðum ya iþte
Ufacýk tefecik bir þey,
Nasýl olur da dik gelirdi öyle
Ýlle de alýnacak o oyuncak dedim miydi
Üstüne birde diretirsem eðer
Kýrk gün kýrk gece kýyamet vardý bizim evde
Akýllý da bir çocuktum ben aslýnda
Üþüdüysem zira yoksulluktan ciðerlerime dek
Titremezdim zinhar soðuktan, ýsýnana kadar
Anneme bildirmezdim, belli etmezdim
Çocuk aklý iþte neylersin annem üzülmesin diye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.