bir kaleme ritim vermeyi, þiir yazmayý mesela bilmem, bilemem de.. hani bazen “kelimeleri baðdaþ kurma dilinde” diyorsun ya
hani, “susma, susma artýk, konuþ be adam” diyorsun ya ahh, bilmiyor musun be kadýn bulutlar dolusu çisil çisil susmayý en çok ta hýçkýrýrken sen öðrettin dilime
sen öðrettin tenime, tensizliðime ve inan suskunluðum leb-i deryaysa maviye olan sevdama ve en çok ta laciverte olan yalnýzlýðýma, ýssýzlýðýma ver ya da verme kalsýn bende bir ömür
bir baþýna taþýma düþle ne bu gece döner ne de bu düþsellik sona erer harelendikçe tanelendim kumdan þiirler yazdým
huyum, yüreðine sükutu gümüþ, suyum ise akýntýsýna, küreðine, dümenine sandal ve alným üç vakte tuz midye topluyor sanki ecel “ahh” telveleþtikçe tenimde.
olta savurdum güne, güneþe takvimden düþmeyen güze rast gelsin yeþilinde, mavisinde bahar.. dudaklansýn alý, pulu ve aþk eylesin artýk Tanrým rast eylesin bir bukle de olsa bu kulu…
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.