Salıncak

ve salýndý salýncak..

þair az demiþ
benim aðzýmý gökyüzüne dayayasým var

sen bana bakma
benim aklým kesmiyor dünya gerçeðini
varolan hiçbir duyguya sýðamýyorum
yaratýlmýþ tüm kelimeleri reddediyorum

yerde gül deseni görsem ayak basamam ben
bir karýncanýn yoluna çýksam ezip geçemem
nerde bir kavgaya þahid olsam
aldýrma derim, aldýramam, aldýrýrým
sen penceremden ayrýlma yeter
döner durur, vurur vurulur, yolu bulurum ben

kollarýmý açtýðýmda
sanýrsýn ki tüm dünya içindekileriyle benimdir
bana dediler ki ’vazgeç bu kadýn delidir’
güldüm o/nursuz yüzlere
þair ’deli kadýnlarý sevin’ dememiþ midir
hem vallahi hem billahi
avuçlarým kanayana kadar seni yazmazsam
iki cihan ateþi bir olsa beni ancak serinletir

sen bana bakma
iki basit kelimedir ’seni seviyorum’ demek
sen benim derdimsin
aþýklarýn yoluna durma nedenimsin
hadi yetiþsin Cebrail
öldürsün de görelim Azrail
aþýklar ölmez
muðlaktan mutlaða dönen gerçeðimsin
ölümü öldürdüm gözlerinde
baþkaca bir korkuya düþmem ben

sen yürü tüm asaletinle
býrak gökyüzü kýskansýn yeryüzünü
aþk benim aþýk ben
’aþkolsun’ denilen bizzat benim
kabuk baðlamýþ tüm yaralar kanasýn
yürüdüðün yollar en güzel misafirini aðýrlasýn

sen imamesi soluk bir kehribar tesbihde
nefs’imi köreltene dek kararttýðým
o kahverengi taþlarýnda çektiðim zikirsin
anlamýný bilmediðim bir dilde
bir baþýma okuduðum duamsýn

amenna ve saddakna
amenna ve saddakna
amenna ve saddakna

þair az demiþ
benim aðzýmý gökyüzüne dayayasým var

ve durdu salýncak..



Sosyal Medyada Paylaşın: