Eðmedim baþýmý diktir duruþum
Vefayý bilmeyen ahraz sürünsün
Cebim de olmasýn üç beþ kuruþum
Yýrtýk yüreðim dosta görünsün
Peþimden gülecek hayasýz yüzler
Elbette beni de unutacaklar
Yiðidin adý var bilmez öküzler
Onlara han çok bir yol tutacaklar
Ýçimde kýrýklar batarken cana
Ruhumu sýktým hiç ah etmiyorum
Belerken beyaza bak toprak ana
Kimseyi kendime yar etmiyorum
Bir bakýþým bile denkti kýrkýna
Dinmeyen bu öfkem alemi yutar
Þeytan yüzlü çekmiþ kendi ýrkýna
Bilmez ki mazlumun ahýda tutar
Farisi topraða yatýran eller
Yeniden dünyaya dönüp gidecek
Zehirli dikenler batýran diller
Soðumuþ bir taþý artýk öpecek
Gönül dostlarýmdan
Her kulun kendine hastýr acýsý
Uzaktan bakan göz ne bilsin beni
Kiminin anasý kiminin bacýsý
Göç eder zamansýz yakar sineni
Onun için beni duygusuz sanma
Gerçekleri gören gözlerim söyler
Sen var gördüðüme duyda inanma
Bana gerçekleri özlerin söyler. ..Kardelen þaireme teþekkür ederim
Kimi geldi alýmlarý, Þanla deðmesin nazar
Belki deðdi ki bir gönle akýllar þaþar
Sevmek ki adý onun yürekten taþar
Sevgi ölümsüz bellide beden ne kadar yaþar
Oðuzhan külte üstadima teþekkür ederim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.