Saniyelerin saatlere, Dakikalarýn 2,5 güne, Saatlerin nerdeyse 1 haftaya, Günlerin ise yaklaþýk 1 aya tekavvül ettiði zamanlardayým.
Görüntüler anlamlarýný yitirmiþ, En sevdiðim þarkýlar uðultudan ibaret. Günlük telaþlar yersiz, gereksizleþmiþ. Artýk ne gün doðuþunun tadý kalmýþ, Ne de güneþin inzivaya çekiliþinin. Ne ayýn geceyle hasbihaline kulak veriyorum, Ne de ayçanýn gündüzle vedasýna üzülüyorum. Konuþuyorum, düþünüyorum, yazýyorum, Nefes almakdan ibaretse yaþamak, Bir ihtimal, hala yaþýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neyzen_Ali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.