Yalnýzlýk düþünce hasretin koynuna
Anýlara sarýlmak mübah gelir insana
Koyu bir karanlýkta çoðalýrken gölgeler
Sessizliðin buz tutan ellerinden akar hüzün
Öyle çoðalýr ki ocaðýnda yaþanmamýþ dünler
Açýlmamýþ ama epeyce yýpranmýþ günler
Tükenirken garip ömrün maðlubu olursun
Kapýnda kurumuþtur yediveren güller
Ýçinde ne yapacaðýný bilmeyen olanca hisler
Ruhunda kah kasýrgalar eser kah demlenir güneþler
Sanki kalbini söküp almýþ insafsýz bir neþter
Savaþamadýðýn bir aþkýn þehidi olursun
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.