Ey Diyarbekir Diyarbekir 17

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni sevmemek, sana sýrýlsýklam meftun olmamak, akla ziyandýr.
Seni gerektiði gibi anlamak, ve seni sende yaþamak, unutulmayan en güzel andýr.
Senden ayrý gurbet ellerinde yaþamak, zül olur seni sevenlere,
Zül olmak, kalemlerin henüz yazamadýðý, tarifi olmayan en manidar firaktýr

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Mardin kapýsýndan Hevsel bahçelerini temaþa etmek, benim için en büyük ayrýcalýktýr.
Kýrklar daðýnýn düzünde, tavþankaný ikindi çaylarýný içmek, dertlerimi unutmaktýr.
Eþi benzeri olmayan güzelliklerini, tefekkür etmek ise,
Kitaplarda henüz yazýlmayan, neþe ve sevinç dolu mutluluklarý, yaþamaktýr.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seyyahlar, seni yaza yaza bitirememiþler, zira sen peygamber efendimizin duasýna mazhar olmuþsun.
Sen, sevmeyi bilen gönüllerde, sönmek bilmeyen, ve yandýkça yanan harsýn.
Tarihe mal olmuþ aþk ve sevdalar gibisin,
Ve sen gönüllerden asla ve asla çýkmayan ve sevildikçe sevilen, en cilveli yarsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, sekiz peygamberi ve yirmi yedi sahabeyi, baðrýnda metfun eden, çok güzide bir þehirsin.
Sen, topraklarý bereket si mgesi, seksen bir þehrimizin en güzelisin.
Seni yazmak, seni anlatmak, bence en zor þey olsa gerek,
Ve sen, tarihe mal olmuþ seyyahlarýn, özene bezene yazdýðý, fikri güzel, gönlü güzellerin merkezisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, bazen boz bulanýk, bazen de berrak akan, Dicle nehrinin ev sahibisin.
Sen, iyilerin en iyisi, güzellerin en güzeli, ve azizlerin en azizisin.
Sende yaþanmýþ aþk ve sevdalar, aþk ve þevkle anlatýlýr derviþlerin, abidlerin meclisinde,
Ve sen, sana nankörlük etmeyen, vefalý insanlarý, Muhammedi gül misali, baðrýnda gizleyensin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni yazmak, seni anlatmak, öylesine hoþuma gidiyor ki, bunu izah edemem.
Bir elime ayý, bir elime de güneþi koysalar, seni asla ve kat-a veremem.
Sen, benim yalancý cennetimsin,
Ve sen, benim sevmeye doyamadýðým, en büyük aþkým ve baþkasýný sevemeyiþimsin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sende doðmak, sende yaþamak ve sende ölmek, büyük bir ayrýcalýktýr bence.
Senin güzellerine sevdalanmak, yakýþýr benim ben diyen her gence.
Kana kana suyunu içmek, derinden havaný alýp, vermek, deðer dünya malýna,
Ve seni seven her insan cennetlik olur, iþin kolayýna kaçmadan caný gönülden sevince.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, kesinlikle ve kesinlikle uðruna ölünecek yar gibi sevilirsin.
Sen, güllerin þahý Muhammedi gülü gibi kokarsýn ve gönül vasosuna konulursun.
Yazýn sýmsýcak gecelerinde, yýldýzlarý seyrederek damlarda uyumak, uykularýn en güzelidir,
Ve sen, seni sevenlerin, sana meftun olanlarýn, ve seni tanýyanlarýn yaralarýna, aþk ve þevkle merhem olursun.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sende esen meltemler, üç günlük yorgunluðu bir anda alýr götürür bedenden.
Hiçbir zarar gelmez, seni caný gönülden sevenlerden.
Sende yaþanan sevdalar, kesik uçlu kalemlerle çok mahirce yazýlmalý,
Ve sen nesilden nesile, kuþaktan kuþaða anlatýlacaksýn bal dökülen dillerden.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, sevmeyi bilenlerin medarý iftiharý, alný açýk, baþý dik yürüyüþlerisin.
Sen, insaný kendine âþýk eden gamzeli yanaklarýn gülüþlerisin.
Sen, uðrunda þehadet þerbetini içmiþ þehitlerin, baðrýnda yatýþlarýsýn.
Ve sen, sevda sürmesi çekilmiþ gözlerin, bir güzele sevdalanýþýsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni sevmek, sana meftun olmak, bana göre cennet kapýlarýnýn miftahýdýr.
Ýþin kolayýna kaçmadan, seninle hemhal olmak, aþk pazarýnýn en hayýrlý siftahýdýr.
Sana vefasýzlýk edenlerin, sana kalleþlik edenlerin akibeti ise,
Bedenini için için günbegün eriten, dayanýlmaz en aðýr vebal ile ahýdýr.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen konulu türkülerinle, beþiðim sallanýrken, en þirin uykulara dalýþlarýmsýn.
Bir anlýk firakýnda, en manidar visal umutlarýyla dolup dolup boþalýþýmlarsýn.
Sana zerre-i miskal kadar kemlik dokunmasýn diye,
Her þeye kadir olan, þaný yüce Allah’a caný gönülden yalvarýp yakarýþýmlarsýn.
07-08/Aralýk/2020





07-08/Aralýk/2020

Sosyal Medyada Paylaşın: