GEÇMİŞ GÜNLERİM

GEÇMÝÞ GÜNLERÝM

Yýrtýk eski demezdik öylece giyinirdik
Bir urbayla üç beþ yýl gezerdik iki gözüm
Karnýmýz doysun hele o zaman öðünürdük
Yokluk yoksulluk çoktu halimiz buydu bizim.

Tandýrda köz olursa yan yana dizilirdik
Sobayý kuran olmaz bakardýk süzülürdük
Odun kömür az olur soðukta büzülürdük
Feleðe laf edilmez kime geçer ki nazým.

Ispanak tarlasýnda titrer þifa bulurduk (!)
Duldasýz kuþlar gibi ayazlarda kalýrdýk
Bir kaç ýslak dal yakar zar zor sýcak alýrdýk
Haydi söyleyin þimdi nerede benim yazým.

Kilerde bulgurumuz olursa yüz gülerdi
Babam akla gelince gözüm yaþla dolardý
Kimseler görmez beni yastýk yaþým silerdi
Acep bir gün gelir de güler mi benim yüzüm.

Portakalý altýndan delip suyun içerdik
Sýra sýra beklerdik kapýþýrdýk kaçardýk
Dudaðýmýz gerilir mutluluktan uçardýk
Böyle böyle yaþadýk bu benim gönül sýzým.

Kalabalýk horanta ne yeyip neyi içsin
Dayan bulgur ekmeðe vitamin nedir açsýn
Kötü günler tez geçti hayal olup da uçsun
Radyo cýzýrtýsýnda çalýp da dursun sazým.

KARDELEN(Ayrýkotu)
06.12.2020
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın: