Yokluğum Varlığının Sınırında

Yokluðum varlýðýnýn sýnýrýnda,
Hedefinden sapmýþ bir ok sanki
Saklanan güneþ kirpiklerinin arasýnda.
Endamýnda ben bensizliðe sürüklenirken,
Boyun büküyor papatyalar,
Çaðýn unutulmuþ mezarýnda hapsolmuþum.
Alaca bir mevsimin zamansýzlýðý gibi,
Yas tutan bulutlar kapmýþ umutlarý,
Mahþerdeyim sanki Nil taþmýþ yutmuþ hatýralarý.
Karaya vuran balýklar gibi hürriyetimi kaybetmiþim,
Çýðlýklarýmda küflenir bekleyiþlerim,
Þimdi ellerinde saklýyken yaþamak istediklerim,
Kusurlarýmý saklýyorum gölgelere.
Sen uzakta nefes alýrken damla damla eriyor,
Ve ruhumu sessizce kollarýna býrakýyorum sevdiðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: