EREMEDİM

Belki de son sözüm bu kim bilirki,
Ölen bir ölür bin defa dirilirmi,
Dünya gam hane bu kadar dert verilir mi,
Düðüm düðüm olmuþ dertlerim çözülürmü,
Bir kere olsun kendime gül diyemedim,

Azrail gelir gider tam göðüs kafesimde,
Elim ayaðým titrer can yok sanki bedenimde,
Rahat bulurmuyum bilmen bir arþýn kefenimde,
Bir bilen varmý deyip yollara düþüp soramadým,

Nerde bir aðlayan görsem yastadýr caným,
En güzel mutluluk yarini secdede gördüm,
Mecnun beter laylayým deliye döndüm,
Ben derdimi kendimle bareber topraða gömemedim,
Yarýnlarým yok hep umutsuz gel gör diyemedim,

Aynalar küskün hayatým olmuþ kül hane,
Yoruldum istiyorum artýk bende musede,
Hüzündenbaþka açmaz oldu yüzümde ifade,
Gül topraða eriþti ben bu sýrra eremedim,

Gözümden yaþ düþmeden derde dert demem,
Halým nedir diye sormaya na dost demem,
Hep aðlarmý insan almýþsýn kýdem
Çamura saplamdým sýrrý nedir bilemedim,

Tek istedeðim tek mutluðum ölümdür benim,
Son bahar rüzgarýnda yanar kavrulur özüm,
Aldýðým nefesim bile boðazým da olmuþken düðüm düðüm,
Ben bügünde yine toprakla billeþedim ne çare,

(Acemi Yorum)
MEHMET KOCAKAYA


Sosyal Medyada Paylaşın: