BİR İSTANBUL MASALI

BÝR ÝSTANBUL MASALI

Bir istanbul masalý henüz on sekizinde
Ne günlerimiz oldu azraile nazire
Hükmederdik zamana delikanlý çaðýnda
Þu kahrolasý hayat bize kýydýðý yerde
Deli kurþunlar kesti ansýzýn yolumuzu
Çalýnan umutlardý bilinmez diyarlarda...

Benim i mgelerimde þiirler çiçek açar
Sarýlýrdýk dünyanýn izbe ýþýklarýna
Karanlýk sokaklarda, pusu kurdu çakallar
Gurbetin zülmü büyük, umut çýkmaz yarýna
Kimsesizlik kör kuyu, kaçsan ecel yakalar

Cehennem sarmalýdýr karanlýk sokaklarý
Bu þehirde caddeler yaman yollara çýkar
Sancýsý ellerinde avazdan çýðlýklarý
Umuda yolculuk ki nice canlarý yýkar

Saklanýyor acýlar buz kesen dehlizlerde
Duçar olduk belaya, Raconu bilemedik,
Acýmasýz anýlar arþa yelkendir serde
Taþý topraðý ZÊR ’miþ, nerden bilebilirdik

VURGUN YÜREÐÝM




Sosyal Medyada Paylaşın: